Het is net iets over twaalven in de nacht, wanneer ik, vanuit onze nieuwe eethoek, de donkere tuin in kijk. Ik bekijk mezelf weerspiegeld door de ramen. Ontkennen dat de donkere, dikke wallen onder mijn ogen, een teken van mijn moeheid zijn, kan ik niet. En dat hoeft ook helemaal niet. Ik mag ook gewoon moe zijn, na 22 uur lang wakker te zijn geweest. Want niet alleen had ik een deadline te halen, waardoor ik de afgelopen weken, me maar met één ding bezig hield: Het afschrijven van mijn manuscript. Maar ook liep ik vannacht met onze 13 jarige zieke hond, die naar alle waarschijnlijkheid een blaasontsteking had, continu buiten rond.
Naar mate ik de laatste zinnen op papier zet, voel ik een licht gevoel van euforie, spanning in mijn onderbuik en een gevoel van ongeloof, in me opkomen. Na vier jaar en twee maanden van schrijven, reseach verrichten, teruglezen, schrappen en herschrijven kan ik jullie allemaal nu vol trots melden dat mijn manuscript echt af is! En dat ik vandaag nog, het redigerende team zal verblijden met een persoonlijk mailtje én met het daarbij behorende manuscript. Kortom; YES I DID IT!
Een vreemd gevoel hoor Toen ik vanmorgen opstond, was het eerste wat ik deed, mijn computer opstarten. Jaar in, jaar uit, was dit altijd het eerste wat ik, na het opstaan, deed. En nu hoeft dat niet meer. Vreemd hoor, dat ik weer een fase in mijn leven, waar ik zo lang mee bezig ben geweest en wat zo verweven was in mijn dagelijkse bestaan, dat ik deze, voorlopig af kan sluiten voor nu. Het is allemaal nog best wel onwerkelijk allemaal. En gelukkig hebben we vandaag dubbel op feest, want ook Jason, onze zoon, is vandaag 11 jaar geworden. Hierdoor zal ik, gedurende de dag weinig tijd hebben om het echt goed tot me door te laten dringen.
Tijd voor vakantie Nu ik niet meer elke dag hoef te schrijven en bezig hoef te zijn met mijn boek, heb ik weer meer tijd over om andere leuke dingen te doen. Waaronder, heerlijk een weekje rust houden. En me alleen nog maar bezig houden met de dingen die ik echt leuk vind om te doen. Waaronder volop van mijn gezin genieten. En mijn laptop, die is ook wel even aan vakantie toe. En met deze woorden sluit ik graag deze blog af. Het is vandaag dubbelop feest en dat moet gevierd worden!
Lieve allemaal, ontzettend bedankt voor jullie steun en toeverlaat en al jullie bemoedigende, lieve en mooie woorden, die ik van jullie de afgelopen jaren heb mogen ontvangen en tot heel erg snel, in mijn volgende blogpost.
Liefs van Annemarie.
Sorry, comments are closed for this post.