Soms…


blogpostfoto 25 april2

Soms komen er dingen op je pad die minder leuk zijn, waardoor je genoodzaakt bent om even een stapje terug te doen met waar je mee bezig bent. Niet leuk, maar wel nodig om weer een stap in de goede richting te zetten en sterker dan ooit uit de strijd te komen. Maar het kan ook zo zijn dat juist hele mooie, bijzondere en leuke dingen je pad kruisen. Projecten die je met beiden handen aan wilt pakken en waarvoor je graag, vrijwillig, even een stapje terug wilt doen met waar je eigenlijk mee bezig was.

IMG_1138

Boek

Zo ook in mijn geval. Al bijna vijf jaar lang ben ik bezig met het schrijven van een boek. Mijn levensverhaal gezien door mijn ogen als kind, puber, volwassen vrouw en moeder van drie geweldige kinderen. Een verhaal waarmee ik mensen hoop te kunnen ontroeren en raken. Een verhaal waarin ik mensen een kijkje laat nemen in mijn leven. Een leven met mooie, verdrietige, ontroerende maar ook met soms wat minder leuke momenten. Een verhaal met een lach en een traan.

                                                                                                                                                                                    Perfectie

Een boek waar ik dag in, dag uit met hart en ziel aan gewerkt heb. Een boek dat in principe af is, maar waarvan ik alleen nog maar de puntjes op de ” i ” wil zetten. En dat is het hem nou juist. Ik ben en blijf een kleine perfectionist die aan de kleinste details blijft schaven en herschrijven. En dat is ook meteen één van de hoofdredenen dat ik nog steeds niet kan zeggen dat het boek helemaal klaar is.

Mooie en bijzondere projecten

Maar ook het feit dat ik veel te veel dingen leuk vind om te doen, graag mensen een helpende hand wil bieden en van nieuwe uitdagingen houd, dragen bij aan het nog steeds niet af kunnen ronden van mijn boek. Wat dat betreft lijk ik soms op een ongeleid projectiel dat met alle winden mee waait en soms het vaste honk uit het oog verliest.

Een prachtig verjaardagscadeau

Neem nou bijvoorbeeld het prachtige verjaardagscadeau dat ik, op vrijdag 18 maart jl., van een heel speciaal iemand mocht ontvangen. Een cadeau dat nog steeds buiten mijn bereik ligt, maar waar ik al wel van kan dromen. Een cadeau dat voor mij (en voor vele andere) nog steeds niet tastbaar is. Maar dat wel van grote waarde is voor mij. Een prachtig cadeau dat ik over een paar weken eindelijk uit mag gaan pakken en waar ik ontzettend naar uit kijk.

Maar ook een cadeau waarvan ik, als ik er aan denk, meteen de kriebels in mijn buik krijg. En waarvoor ik nog wel een paar dagen achter mijn laptop mag gaan zitten, om een prachtig verhaal te creëren waarmee ik de mensen om mij heen straks wil ontroeren en raken.

board-928378_1280Tijdelijk weer terug in het onderwijs

Maar dat is niet het enige wat mij ervan weerhoud om aan mijn manuscript verder te gaan. Want naast dit prachtige cadeauproject ben ik ook weer, op tijdelijke en geheel vrijwillige basis, aan het werk als onderwijsassistente. En mag ik weer even voor vijf dagen in de week de sfeer binnen het onderwijs opsnuiven en genieten van deze prachtige ervaringen die ik elke dag weer op mag doen. Heerlijk!

Andere zaken die voor mij van belang zijn

En waar ik heel erg veel waarde aan hecht is bijvoorbeeld ons eigen bedrijf “VakantiehuisPartner“, het zorgen, het liefhebben en het er voor mijn gezin kunnen en mogen zijn en het runnen van het huishouden. En met name het er voor mijn kinderen en man kunnen zijn is ontzettend belangrijk voor mij. Maar dat betekent ook dat wanneer ik heerlijk met mijn gezin bezig ben, dat ik dan niet achter mijn laptop kan zitten om te schrijven. Vind ik dat erg? Nee, helemaal niet. Want mijn gezin gaat immers boven alles.

watch-1311180_1280Tijd te kort

En helaas zitten er maar 24 uur in een dag, waarvan we daar ook nog eens minimaal 8 uur vanaf moeten halen omdat we dan liggen te slapen. En dus concludeer ik elke dag weer opnieuw dat ik veel te veel wil in een te kort tijdsbestek. Ik moet gewoon prioriteiten stellen en keuzes maken.

Vandaar dat ik dan ook de uitspraak “Sometimes we just have to let things go for a while” even ter harte neem, wat mijn boek betreft. Wat overigens niet zal betekenen dat ik mijn boek helemaal niet meer af zal schrijven en zal publiceren. Maar het betekent wel dat ik mijn prioriteiten even anders gerangschikt heb.

Maar wat er ook zal gebeuren: Het boek zal er hoe dan ook komen. En als het aan mij ligt, dit jaar nog!

Sorry, comments are closed for this post.