Het verhaal van een adoptiemoeder, is een autobiografisch boek, waarin ik vertel hoe het is om als klein baby’tje geadopteerd te zijn. En op welke wijze dit mijn leven heeft beïnvloed.
Door mijn e
igen verhaal en ervaringen met anderen te delen. Wil ik laten zien dat adoptie, voor adoptiekinderen en-ouders, een mooie en waardevolle ervaring is. In het boek beschrijf ik onder meer;
- Hoe het is om niets van mijn biologische ouders af te weten;
- Waarom ik nooit terug ben geweest naar Colombia;
- Hoe ik het heb ervaren om zelf moeder te worden en zijn;
- Waarom ik zo blij ben om geadopteerd te zijn;
Veel adoptieverhalen die in de media verschijnen, hebben een negatieve lading. Dit zijn vaak de verhalen waar ik mij totaal niet in kan vinden. En waar mijn haren recht van overeind gaan staan. Hierdoor kreeg ik steeds vaker de drang om mijn eigen verhaal te vertellen. Een sterfgeval binnen de kennissenkring was de laatste druppel. Jong sterven en een gezin met jonge kinderen achterlaten, dat kon mij ook gebeuren. Iedereen kan mijn kinderen vertellen wie ik, als persoon en als moeder was, maar niemand kan ze vertellen hoe ik mijn leven als geadopteerde heb ervaren. Een boek voor mijn kinderen, wat ze zouden kunnen lezen als ze oud genoeg zijn. Dat is wat ik moest schrijven.
Dus begon ik met schrijven van mijn verhaal voor mijn kinderen. Mensen die ik vertelde over mijn verhaal reageerden hierop erg enthousiast.
“Mag ik het lezen als je klaar bent?”
Een vraag die ik regelmatig kreeg. Niet alleen van naaste familie en vrienden, maar ook van wildvreemden die ik vertelde over mijn verhaal. Steeds meer realiseerde ik me hoe belangrijk mijn verhaal was. Niet alleen voor mijn kinderen, maar voor iedereen die eens een ander verhaal over adoptie wilde horen. Dat is het moment waarop ik besloot mijn verhaal uit te brengen als boek.
Ondertussen zijn we drie jaar verder en is het boek bijna voltooid. Met een lach en een traan hoop ik mensen te kunnen raken met mijn levensverhaal. Maar bovenal heb ik dit boek speciaal voor mijn kinderen geschreven. Als nalatenschap voor later.