Ik ben Annemarie en als adoptie-baby van zes maanden oud, ben ik vanuit Colombia naar Nederland gekomen. Ik ben een vrolijke, sociale en muzikale, Hollandse,” meid, met een lekker gekleurd tintje. Door mijn verhaal en ervaringen te beschrijven wil ik de positieve kanten van adoptie laten zien.
In Colombia ben ik geboren. Als baby ben ik te vondeling gelegd. En de eerste zes maanden van mijn leven, bracht ik door in een kindertehuis. Dit is hoe mijn leven begon en hoe het verder ging;
Met twee andere Colombiaantjes kwam ik met het vlieguig naar Nederland toe. Waar ik een betere en mooiere toekomst tegemoet ging.
Mijn jeugd in een notendop.
Samen met mijn broer, ben ik in een warm en traditioneel gezin opgegroeid. Mijn vader verdiende de kost en mijn moeder zorgde voor de kinderen en het huishouden. Ik kijk terug op een onbezorgde jeugd, waarin ik echt kind heb mogen zijn. Veel buiten spelen, sporten, met muziek bezig zijn en twee lieve ouders, die altijd voor mij klaar stonden. Dat zijn de dingen die meteen in mij opkomen, als ik aan mijn jeugd terugdenk. In mijn tienerjaren ontdekte ik de passie voor het schrijven van verhalen. Met een pen, papier en een potje Tipp-Ex, kon ik urenlang op mijn slaapkamer bivakkeren, waar ik vele verhalen schreef.
Ik en mijn gezin.
- 2000; het jaar waarin ik mijn man heb leren kennen.
- 19 september 2003; de mooiste dag van mijn leven, waar wij elkaar het Ja-woord gaven.
- Juli 2004, april 2006 en maart 2008; Wat een rijkdom, ik ben moeder geworden!
Samen met mijn man en onze drie kinderen, vormen we een hecht gezin en wonen we in het prachtige Brabant. Sinds ik moeder ben, ben ik bewust gestopt met werken, om zoveel mogelijk van mijn kinderen mee te kunnen maken. Naast het huishouden, dat elke dag weer om de hoek komt kijken, heb ik ook veel hobby’s. Zo ben ik dol op zingen, fotograferen en schrijven. Maar ook hou ik mij graag bezig met koken, het leren van de Spaanse taal en het lezen van een goed boek, of tijdschrift. Verder vind ik het heerlijk om samen met de kinderen bezig te zijn en ben ik actief betrokken bij de school van onze kinderen.
“Al gaat een adoptie niet altijd zoals men het voor ogen had.”
Toch gaat het heel vaak wel goed. En ik ben daar het bewijs van.